Blogowa zabawa i nie tylko

Witajcie:))


Zostałam zaproszona do wzięcia udziału w blogowej zabawie

Zaproszenie otrzymałam od Polinki z bloga zielenie.blogspot.com
Dziękuję pięknie:))
(Jest to dla mnie szczególnie miłe, że to od Ciebie:)
Oto i ona:

To bojowniczka o lepsze jutro jak lwica broniąca swojej  rodziny! Lubię czytać to co pisze i lubię patrzeć na to co robi. Zajrzyjcie jak czaruje swój dom, by był przytulnym schronieniem po codziennych trudach.
Mieć taką osobę blisko siebie, to prawdziwy skarb!

***

Zabawa polega m.in. na odpowiedzeniu na parę pytań. Czytelniku Drogi - zaparz kawusię lub herbatusię. Weź do łapki jakieś słodkości i zaczynamy:

Nad czym obecnie pracuję?
Nad okiełznaniem chaosu, który zapanował wraz z przeprowadzką do nowego domu. Raz mnie można spotkać w kuchni gdy pichcę (zapach jedzenia jest nieodłącznym elementem prawdziwego domu:) a raz z odkurzaczem (kupiłam kolejny, tym razem re-we-la-cja!!! ) czy ścierką w dłoni:))) Staram się, żeby nowe miejsce nabrało przytulnego charakteru. Mam w głowie wizję tego jak ma wyglądać całość, ale nie jest to takie proste, bo mamy kompletnie różne gusta:) Czasami trzeba pójść na kompromis.

Czym moja praca różni się od innych w tej branży?
Może tylko tym, że pracuję na pół etatu a nie w pełnym wymiarze godzin. Ot i cała różnica. Praca jak praca - ani nie ma się czym chwalić ani nie ma nad czym rozpaczać:))) Machnę cztery godzinki, wsiadam na rower i jadę do domu... i tam dopiero zaczyna się pełen etat:)))

Dlaczego piszę bloga o tym co tworzę?
Ogólnie lubię pisać. To taka moja odskocznia. Kiedyś marzyły mi się felietony. "Liznęłam" nawet pracy dziennikarza, ale wraz z zaspokojeniem życiowej ciekawości  przyszło też rozczarowanie. "Nie wszystko złoto co się świeci" - i to najprawdziwsza prawda:)) Dlatego zdecydowanie wolę bloga! Piszę nie tylko o tym co robię ale głównie o tym co dzieje się w moim Mamelkowie. Mamelkowo to taki mój mały świat. Moje Maluchy i ja:)

Jak odbywa się mój proces tworzenia?
Często z doskoku, wykradając chwile:)) A jak potrzeba, to zarywam noce. Mam wówczas czas dla siebie i skupiam się na tym co ma powstać. Lubię ten "twórczy" ogień, który rozpala się w mojej głowie i płonie do póki nie ugasi go ukończone "dzieło" :))) Chwilowo "akcja - twórczy zapał" została zawieszona z przyczyn od nas nie zależnych. Czekam na własny kąt, w którym będę mogła rozstawić swój caaały kram:)

***

Aby zabawa mogła trwać dalej także i ja zaprosiłam do wędrówki kolejne osoby. Skłamałabym pisząc, że długo zastanawiałam się nad ich wyborem:))) Od razu do głowy przyszły mi dwie osoby, które aktywnie działają w blogosferze. Te dwie osoby łączy jeszcze jedno - są dla mnie jak Leonardo da Vinci. Niestety jedna z nich nie będzie wędrować z nami, bo ma inne plany. Szanując jej wybór prezentuję Wam tylko jedną bohaterkę blogowego świata.

Moi Drodzy - oto Jarecka TU z Deszczowego Domu.
Dlaczego wybrałam ją i jej blog?!?! Bo jest jak człowiek orkiestra:))) Idealnie wpisuje się w ideę "twórczego bloga". Robi tyle cudnych rzeczy, że (aż wstyd się przyznać) zazdrość zżera:))) Szydełkuje, szyje, maluje, piecze itd. Do tego jest mamą, która ogarnia codzienne zamieszanie i ma czas na czytanie ciekawych książek, rozmowy z dziećmi i pisanie bloga. Dla mnie szacun jeden wielki!!!

Żeby nie było zbyt prosto - Jarecka chce pozostać anonimowa, więc nie mam jej fotki. Napisała mi za to, że będzie jej miło jak ją narysuje. Otóż Jarecka! Poszłam krok dalej - zrobiłam cały kolaż:)))
Panie Panowie - tak sobie wyobrażam Jarecką:))) Pędzi środkiem szosy do swoich spraw nucąc piosenkę z kultowego już serialu "Zmiennicy":))) Dookoła niej tysiące niezbędnych rzeczy i ukochana rodzina, która cudnie związana nie tylko więzami krwi jest zawsze razem!

***
Od tygodnia myślę nieustannie o dwóch osobach... Zmagają się z lękiem o raku... Jedna - bardzo bliska mi - Mama mojej przyjaciółki a druga, to nasza blogowa koleżanka (niezmiernie utalentowana, której prace oglądam z niesłabnącym zachwytem); tak po cichutku, przy okazji na końcu posta napisała o swojej chorobie...
Pamiętajcie - to nie tak, że śmierć młodej Ani Przybylskiej odebrała nadzieję! Każdy przypadek jest inny! Walkę z rakiem wygrało wielu - wspaniały aktor Jerzy Stuhr, pisarka Katarzyna Grochola, dziennikarz Kamil Durczok i wielu wielu innych. Patrzcie na życie optymistycznie!!! Sądzicie, że jest mi łatwo tak pisać, bo jestem zdrowa? Nie ukrywam, że z tej perspektywy jest mi prościej, ale życie jest pełne niespodzianek. Wiem co to strach o zdrowie i życie. W drugiej ciąży powiedziano mi, że mam toksoplazmozę!!! Brzmi jak wyrok dla dziecka. Grozi ślepotą, głębokim upośledzeniem czy nawet śmiercią maleństwa. Dwa tygodnie umierałam ze strachu tysiące razy czekając na wyniki!!! Okazało się, że... to tylko nadgorliwość pani z laboratorium w PL, która sama pokusiła się o interpretację moich wyników!!!!!!!

Miałam kiedyś magiczną wadę wzroku -9 dioptrii oraz dziurę w siatkówce, która groziła jej odklejeniem a co za tym idzie utratą wzroku!!! Widziałam na odległość 50 centymetrów!!! Gdyby nie soczewki kontaktowe, to świat by dla mnie nie istniał. Poddałam się laserowej korekcji, ale do końca życia powinnam być traktowana jako osoba "niepełnosprawna". Powinnam mieć cesarkę podczas porodu, żeby nie skończyć z białą laską... Powinnam, ale w UK, gdzie rodziłam byli bardzo zdziwieni i w ogóle tak do tego nie podchodzą. A ja z brzuchem na kolanach marzyłam, żeby maleństwo już przyszło na świat a z drugiej strony BAŁAM się straszliwie czy nie spełnią się najczarniejsze scenariusze. Mogłam być mamą, która NIGDY nie ujrzy swojego dziecka!!! Na SZCZĘŚCIE tak się nie stało. Dwa razy rodziłam naturalnie i wszystko jest ok!!!

Dlatego proszę, pamiętajcie o POZYTYWNYM MYŚLENIU!!!! Przesyłam dobrą energię i modlitwę.

***
Miłego dnia:))) Pa!