niedziela, 14 marca 2021

Siódme niebo. Czyli co może nas spotkać.

 Witajcie:)

Myślisz Drogi Czytelniku, że dam Ci ciut odsapnąć od domków? No nie dam:) Oto przed Wami domkowa, PASTELOWA dekoracja.





***

W siódmym niebie jest nieco inaczej. Tam niebiańska przestrzeń dzieli się na departamenty. Każdy departament, to inna kolorystyka. To cztery odrębne działy - PASTELOWY, CZARNO-BIAŁY, NEONOWY i NATURALNY. Nowo przybyli u wrót raju wypełniają specjalną ankietę i według niej dostają swój przydział. Można jeszcze apelować o zmianę, ale taka sytuacja ma miejsce niezwykle rzadko i przeznaczona jest głównie dla malkontentów. Tak, tak - tacy też się zdarzają i to z nimi święty Piotr ma zawsze ręce pełne roboty. Najgorzej było jednak z panem Zygmuntem. No niby nie maruda a wypełnił formularz tak, że nie wiadomo było gdzie go umieścić. Do każdego działu kwalifikował się w dwudziestu pięciu procentach! A później okazało się, że poczciwina był daltonistą.

W PASTELOWYM - króluje pani Helenka. Jest tu szefową od wszystkiego choć najwięcej uwagi poświęca nadzorowaniu mistrzów kuchni. Jej zupy-kremy nie mają sobie równych a ciasta obrosły już w legendę. Dochodzi do tego, że Aniołowie z innych departamentów proszą o przeniesienie. To jest niestety niemożliwe, bo PASTELOWY zawsze ma takie obłożenie jak lipcowy turnus w Ciechocinku. 

Ostatnio u bram nieba pojawiła się babcia Żaneta. Szczupła, maleńka staruszka w fikuśnym miętowym kapeluszu, żółtych trampkach, z fantazyjnie zawiązanym pudrowo-różowym szalem i trzema walizkami.

- Witam serdecznie, proszę usiąść wygodnie w fotelu tu jest ankieta - zaczął święty Piotr i urwał w pół słowa... - Czy my się skądś znamy?

- A tak! Trzy razy już mnie tu przysyłano, ale przez te moje cholerne walizki odsyłano mnie na dół...

Święty Oddźwierny chrząknął. - Nie używamy tu takich słów... Pani Żaneto.

- Oj tam, oj tam. - Żaneta jestem a nie jakaś pani. Możesz mi nawet mówić Żania - tak właściwie całe życie się do mnie zwracano. A po drugie jedna "cholera" w te czy we wte dramatu nie zrobi - dodała z niewinną miną.

- Wspomniała pani... znaczy się - wspomniałaś coś o walizkach...

- Ach tak! No właśnie - rozjaśniła się staruszka. Nie chcieliście oclić moich bagaży! Trzy razy próbowałam. Sąsiedzi już ręce zacierali na moje mieszkanko a tu nic. Teraz też jeszcze do końca nie wierzą, że umarłam - zaśmiała się szczerze Żaneta! Pietra mają i latają co dzień na cmentarz warty robić czy aby na pewno tam jestem. Dranie nie wiedzą, że zostawiłam testament - hi,hi:)) Wszystko zapisałam rudej Ani spod piątki. Ona bidula sama ogarnia trójkę dzieci i gnieżdżą się na wynajętej kawalerce. A te jej pociechy takie grzeczne. Zawsze "dzień dobry" mówiły i przychodziły słuchać moich opowieści. A Ruda to mi zakupy robiła i sprzątała w domu. Tak z dobroci serca. Ot za zwykłe "dziękuję". Tacy ludzie to teraz rzadkość. Mi te dziewięćdziesiąt dziewięć wiosen na ziemi wystarczyło. Ale o czym to ja mówiłam - zamyśliła się melancholijnie.

- O walizkach...

 - A tak. Moje długie wstępy zawsze prowadzą mnie na manowce. Człowiek ma niemalże sto lat i niczego się nie nauczył. Całe życie moje wstępy były przydługie niczym sweter po starszym bracie i tak już widać pozostało.  Walizki... Dopiero teraz udało mi się je przynieść ze sobą. Wcześniej ciągle się czepialiście. A to nie ten wymiar a to rzeczy zabronione. Jak w tanich liniach lotniczych! Ludzie, ja sądziłam, że już PO to raczej jest Wam wszystko jedno. Ale jak widać służbiści są wszędzie. Dobrze chociaż, że Helenka uprzedziła mnie co do tych ankiet - poprawiła teatralnym ruchem miętowy kapelusz i dotknęła ręką pudrowo-różowej apaszki. 

- Walizki... - jęknął cichutko święty Piotr.

- Ale z Ciebie namolny Anioł - zachichotała Żania. Najpierw muszę się upewnić, że będę w PASTELOWYM! 

- Ostrzegam, pytania są podchwytliwe.

- Nie ze mną te numery! Wszystkie odpowiedzi wykułam na blachę tak jak i testy na prawo jazdy. Wyobrażasz sobie, że zdałam teorię za pierwszym razem a praktyczne dopiero za czwartym! Bo ten cholerny instruktor się na mnie uwziął. Upss. Miałam nie mówić "cholerny". Musisz mi wybaczyć jestem tu nowa.

Wzięła formularz i z zapałem zaczęła go wypełniać. 

- No już. Skończone! Mogę iść przywitać się z Helenką? - spytała zarumieniona.

- A skąd wiesz, że się tam dostaniesz? 

- Już mówiłam. Znałam pytania. Wszystko wskazuje na "PASTELOWY" możesz nawet nie sprawdzać.

Święty Piotr uniósł tylko oczy do nieba (ósmego ma się rozumieć) i powiedział standardowe przywitanie:

- Witamy w Siódmym niebie. Zakwalifikowałaś się do departamentu "PASTELOWEGO". Życzę miłego wszystkiego.

- Dziękuję - rzuciła przez ramię staruszka i potruchtała do bramy by przywitać się ze swoją przyjaciółką.

Walizki zostały przy fotelu. 

Święty Piotr rozejrzał się dookoła upewniając się, że nikt nie nadchodzi. Odczekał z czystej przyzwoitości pięć minut i delikatnie zajrzał do pierwszej z nich. Przetarł oczy ze zdumienia. Zamrugał szybko sądząc, że ma przywidzenia, ale jego wyczulony nos tylko potwierdził to co zobaczył... Walizka była wypełniona po brzegi... suchą żywiecką!!! 

Lekko oszołomiony popędził za Żanetą. Zastał ją nad filiżanką kawy i talerzykiem z szarlotką.

- Po co Tobie - zaczął zdyszany - tyle kiełbasy?

- Wygrałam - powiedziała triumfalnie Żaneta i zgarnęła ze stołu piątaka do kieszeni. - Mówiłam, że zajrzy! - mrugnęła znacząco do Heleny.

- Obiecałam Helence - rzuciła wyjaśniająco świętemu. - Pisała mi, że wszystko tu  na najwyższym poziomie. Same pyszności. Kawior, trufle, owoce morza, schabowe, de volaille, gołąbki. No miód malina. Żarcie obłędne, ale suchej żywieckiej nie macie! To przyniosłam.

***

To tyle na dziś. Miłego tygodnia:)) Paa!

54 komentarze:

  1. Uwielbiam te Twoje opowiadania. Świetnie sie je zawsze czyta z zaciekawieniem. I tylke ten żal na końcu, że juz się skończyło... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Lidziu, cieszę się, że lubisz je czytać:)

      Usuń
  2. Popieram Czarną Damę, te opowiadania zdecydowanie za szybko.się kończą! Uwielbiam te Twoje wpisy :) domkowa ozdoba ślicznie się prezentuje- buziaki i miłego dnia!

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja już jestem w siódmym niebie mogąc czytać Twoje niesamowite opowieści. Tyle dobrej energii na pewno wystarczy mi na cały tydzień.
    Gdybym miała wybierać, do którego nieba trafić, to chyba chciałabym być daltonistą i tak wypełnić ankietę, aby wybierać pomiędzy wszystkimi ;) A może tak trochę pobyć w każdym z nich?
    Miłego tygodnia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Aniu, to miłe, że się podoba to co piszę:)
      Ja - gdyby uznano by, że niebo mi jest pisane - to wybieram PASTELOWY, bo znam Helenkę.
      Dobrego i dla Ciebie:)

      Usuń
  4. Musisz koniecznie wydać tomik tych Mamelkowych opowiadań oczywiście w kształcie domku. Uwielbiam to czytać i oglądać domki. Dzięki za dobry początek dnia. Uśmiałam się. Pozdrawiam gorąco.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję
      O, dobry pomysł z tym kształtem:)
      Pozdrawiam cieplutko:)

      Usuń
  5. No własnie..chyba powinaś wydać te historie..
    a ja wcale nie chcę odpoczywać od Twoich domków, są śliczne :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję bardzo
      Tak jakoś się na tych domkach zafiksowałam - hi,hi:)

      Usuń
  6. Gosiu u Ciebie domki zawsze w jakiejs ciekawej odsłonie. Ale w takim wydaniu jeszcze nie widziałam :) Świetne opowiadanko, Żania to ma pazur :) Dobrego tygodnia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Aguś
      W oko wpadło mi zdjęcie z neta. I mimo, że w całości moja dekoracja od niej się różni, to jednak ona była inspiracją!

      Usuń
  7. Piękna zawieszka, a opowiadanie wspaniałe. Czyta się jak naprawdę dobrą książkę :D

    OdpowiedzUsuń
  8. Sucha żywiecka musi być... Uśmiech nie schodzi mi z twarzy. Piękna dekoracja.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję bardzo
      W pierwszej wersji miały być kabanosy ale ostatecznie została żywiecka;))

      Usuń
  9. No, ubawiłam się do łez... Gosiu, jesteś mistrzynią słowa pisanego i domków wszelkiej maści. A ja wielką Twoją fanką!!! Ściskam najmocniej i muszę to opowiadanko przeczytać jeszcze raz:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Alinko, czytaj ile chcesz:)
      Uściski:)

      Usuń
  10. Suchą żywiecką mam w lodówce, mogę podesłać, bo osobiście jeszcze się tam nie wybieram. Przeczytałam mojemu mężowi, był zachwycony. Pastelowe domki cudne i caiem zgrabny strik z nich powstał. Uważam, że powinnaś wydać tomik Twoich opowiadań i jakby co, to już stoję w kolejce. Buziaki.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Marysiu, jak by co to będziesz na liście do tomiku z autografem - hi,hi;))
      Podeślij na żywiecką! Pozdrowienia dla Ciebie i męża:)
      Buziaki:)

      Usuń
  11. Cudnie piszesz🥰a jeszcze te Twoje domki, bajka po prostu🥰

    OdpowiedzUsuń
  12. Twoje "bajanie" Gosiu zawsze wciąga:) Lubię sobie poczytać i na chwilę znaleźć się w innym, bajkowym świecie niezwykłych domków.
    Przesyłam serdeczne uściski!

    OdpowiedzUsuń
  13. Super opowiadanie i praca z domkami bardzo pomysłowa:)

    OdpowiedzUsuń
  14. Piękna dekoracja domkowa i super opowieść :)

    OdpowiedzUsuń
  15. Babcia Żania rządzi:)). Fajnie byłoby mieć jej temperament i charyzmę będąc babcią :)). Pastelowe niebo... marzenie! Gosiu świetnie piszesz, masz lekkie pióro jak to się mawia. Cudownie się czyta Twoje opowiadania! A domkowa dekoracja - BAJKA, w której się zakochałam pierwszego wejrzenia!
    Buziaki kochana i miłego dnia życzę!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję Justynko
      Trzeba sobie kolorować rzeczywistość stąd ta ozdoba:) I mam nadzieję, że i nam uda się zachować tyle sił witalnych na stare lata:)
      Buziaki i miłego też dla Ciebie:)

      Usuń
  16. Trzeba by zakupić tej suchej żywieckiej ;)
    Super dekoracja. Domki, pastele - CUDO!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję
      Myślę, że na razie zapasu żywieckiej jest pod dostatkiem;))

      Usuń
  17. Śliczna pastelowa dekoracja. Pozdrowionka

    OdpowiedzUsuń
  18. Sucha żywiecka jest najsmaczniejsza :-)
    Ja też coś mam z tymi domkami, zawsze z Anią rysowałyśmy domki.
    Prześliczne są, tak cieplutko się kojarzą. Kolory prześliczne i te dodatki, zegar, wszystko idealnie dobrane :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję bardzo
      Też lubię suchą żywiecką:)

      Usuń
  19. Uwielbiam Twoje opowiastki. <3
    A dekoracja sliczna oczywiscie!

    OdpowiedzUsuń
  20. Kochana, powinnaś książkę wydać z tymi opowiadaniami, bo są genialne! Swoją drogą w dzieciństwie też tworzyłam własne historie układając puzzle albo grając w Simsy. Ale teraz chyba z tego już wyrosłam. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję bardzo
      Słabość do słowa pisanego mam głównie na blogu:))
      Uściski:)

      Usuń
  21. Kobieto-zaadoptuj mnie ;) chcę móc być bliżej Twoich magicznych zdolności i tego co z nich wychodzi !

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) hi,hi - dobre, dobre:)
      Nie wiem czy przejdę wszystkie formalności w ośrodku by adoptować osobę pełnoletnią;))

      Usuń
  22. Kolejny świetny wpis! Kolejna rewelacyjna opowieść jak i dekoracja! Pozdrawiam cieplutko:)

    OdpowiedzUsuń
  23. Wspaniała dekoracja!!! Świetne opowiadanie!!!

    OdpowiedzUsuń
  24. Zatonęłam w opowiadaniu... wspaniała opowieść :)

    OdpowiedzUsuń
  25. Odsapnąć? Jakie znowu odsapnąć, to sama przyjemność oglądać Twoje dekoracje :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Masz taką lekkość pisania- to się od razu czuje i przyjemnie się czyta :) A co do dekoracji to śliczna- piękna ozdoba pokoju :)

    OdpowiedzUsuń
  27. Bardzo piekne opowiadanie Gosiu, takie cieple i serdeczne. Milo sie czyta. Ozdoby pastelowe rowniez piekna sprawa. Kocham pastelowe kolory :) sa bardzo przyjemne dla oka. Oooo jak milo. Zycze duzo zdrowia i usmiechu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) dziękuję pięknie
      Wszystkiego dobrego i dla Ciebie:)

      Usuń