Igielnik domkowy - wiadomo:)

 Witajcie:)

Zachciało mi się igielnika. Konkretnego igielnika - w filiżance:) Oczywiście w ruch poszedł internet a dokładnie - Pinterest a tam w oko wpadły mi DOMKOWE igielniki. Znalazłam je TU. Zerknijcie jakie tam cuda. One są filcowane. Mój uszyty.

Na końcu wsi pod lasem, na niewielkiej górce mieszka babcia Kasia. Nikt nie pamięta jej jako małej dziewczynki za to każdy kojarzy wesołą staruszkę z nieodłącznym przyjacielem - Piorunem. Piorun to pies. Pies niezwykły. Babcia Kasia uratowała go z płonącej stodoły, która zajęła się ogniem od uderzenia pioruna. Od tego czasu chodzą razem wszędzie. I co ciekawe - nikt też z mieszkańców wsi nie pamięta Pioruna małego.  Krok w krok drepczą siwiuteńka babcia Kasia i siwiuteńki psiak. Zdaje się, że oszukali czas. Głupi Grólak opowiada nawet, że babcia Kasia to stuletnia czarownica. Zbiera rankiem zioła, mamrocze zaklęcia i pewnie rzuciła na niego urok. I dlatego jest głupi. Cóż prawda jest bardziej przyziemna. Babcia Kasia a i owszem zbiera zioła ale nie mamrocze zaklęć tylko rozmawia z Piorunem. A Grólak jest głupi, bo chleje piwsko, zakłada wnyki na zające i płoszy ptaki. No głupi i tyle. Takich też matka natura nosi po tym świecie i czarów nie trzeba. Ale zaraz, zaraz. Nie dokończyłam czemu Piorun jest niezwykłym psem! Ale ze mnie gapa. Otóż wyobraźcie sobie, że bezbłędnie potrafi wyczuć gdy ma stać się coś złego. Ostrzega przed złodziejami, odgania wilki a nawet uratował syna sołtysa, gdy ten zapędził się w lesie i zaczął grzęznąć w bagnach. Piorun wyrwał się nagle z domu i zaczął ujadać tak głośno, że zrobiło się zbiegowisko. Na szczęście pobiegli za nim i zdążyli wyciągnąć Jacuchna - choć błoto sięgało mu już ramion. Grólak z brzegu wołał by zostawić gówniarza niech ma nauczkę, ale nikt nie słuchał pijaczyny. Od tej pory Jacuchna omija szerokim łukiem polanę ze zdradliwym bagnem i przynosi Piorunowi psie smakołyki. A babcia Kasia zyskała nowego kompana do porannych spacerów. 

Kiedyś Piorun znalazł przy drodze nieprzytomnego pana Jasia listonosza, który zasłabł. Pies lizał go po twarzy i szczekał aż ten się ocknął. Okazało się, że rano pan Jasiu dostał bardzo smutną wiadomość, którą się zdenerwował i serduszko się zbuntowało. Piorun poczekał aż dojdzie do siebie i zaprowadził listonosza do swojej pani. Ta zaparzyła panu Jasiowi ziółek na nerwy i przypomniała mu o kontrolnej wizycie u lekarza. 

Nie uwierzycie co się stało ostatniej soboty! Nad ranem gdy gęsta mgła oplatała pola a ziemia zamarzła na amen Piorun wybiegł jak szalony z domu. Babcia Kasia zaczęła w popłochu ubierać palto i buty. Wiedziała, że stało się coś złego. Pies szczekał w oddali a ją przeszedł dreszcz. Co znów u licha? - rzuciła pod nosem. Zaczęła biec na tyle ile jej starowinkowe nogi pozwalały. Wołała Pioruna by zwolnił, ale na próżno. Czuła jak mróz szczypał policzki a mocny wiatr wyciskał łzy z kącików oczu. Gdzieś blisko ktoś też przebudził się nagle i wyjrzał przez okno. - Co się dzieje? - rzucił do niej. Jeszcze nie wiem, ale Piorun ujada. Coś musiało się stać! - zawołała zdyszana staruszka. - Już idę - krzyknął Maćko Drwal, bo to on zerwał się ze snu. Chwilę później dołączyli do nich jeszcze długi Antek i piekarzowa Anka. Na śniegu zauważyli ciemne plamy. Układały się w dziwną mapę koszmarnych wydarzeń. Przyspieszyli kroku. Pod krzakiem leżał zakrwawiony Grólak. Babcia Kasia uklękła przy nim nasłuchując czy oddycha. Piorun zawył przeciągle. - Nie czuję pulsu - szepnęła. - Dzwońcie po karetkę - dodała głośniej. Maćko wyszarpał telefon z kieszeni i drżącym głosem zaczął relacjonować zdarzenia. - Szybko, przyjeżdżajcie. Koło młyna. Nic nie wiemy. Leży tu na tym mrozie już jakiś czas... 

W niedzielę rano ksiądz Bułka poprosił by pomodlono się za Grólaka. Pomruk oburzenia przemknął przez wiernych. - A czemu za tego pijusa? - wyrwało się z ostatniej ławki. - Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem - powiedział w zamyśleniu proboszcz i zakończył mszę.

Kolejne dwa dni nie przyniosły dobrych wieści ze szpitala. Grólak nadal leżał nieprzytomny. Do babci Kasi zadzwoniła tajemnicza postać. - To pani znalazła Michała znaczy Grólaka? - spytał cichy głos w słuchawce. - Tak a właściwie mój pies - a kto mówi. - W tę sobotę po zabawie - wyszeptała dziewczyna, to Michał stanął w mojej obronie. Dwóch bandziorów chciało mnie skrzywdzić - załkała...  Już ciągnęli mnie do swojego samochodu, głośno mówiąc co mi zrobią... Nikt nie ruszył mi z pomocą. Nikt. Każdy się bał. Tylko Grólak wyskoczył do nich. Zaczęli się szarpać, jeden z nich wyciągnął nóż... Ja zdążyłam się wyrwać i uciekłam. Nie wiedziałam, że tak to się skończyło - szlochała już na dobre.

W środę babcia Kasia miała swój szczęśliwy sen. Śniła jej się malutka dziewczynka tańcząca boso na zielonej trawie. Sama radość. Wiedziona dobrym przeczuciem zadzwoniła do szpitala. 

- Tak. Pacjent się wybudził. Jego stan jest stabilny. I...  - pielęgniarka zniżyła głos niemalże do szeptu - właśnie jest u niego jakaś śliczna dziewczyna w czerwonej sukience. Przyniosła mu kwiaty... A Grólak wygląda jakby anioła zobaczył - dodała z uśmiechem.

***

To tyle na dziś. Wszystkiego miłego:) Paaa.