Dziewczyny lubią brąz:)

Witajcie,
bez pierników, choinek, świątecznych DIY, ale nie mniej bardzo ciepło:)))

Specjalnie dla Was, przedświątecznie:
Historia czarnej ciżemki:)

W zeszłym roku w PL kupiłam krótkie skórzane kozaki, co by były na jakiś czas:) Nie w sensie, że krótkie, tylko w sensie, że skórzane.
Ja, jak to ja - mam dość zamaszysty chód, więc i zelówki/obcasy zjadę zawsze pierwszorzędnie. Niestety nie zdążyłam ich wymienić podczas ostatniego urlopu w PL, bo głowa była totalnie zaprzątnięta czymś innym...

No, a że w UK zawód taki jak szewc, też jest praktykowany to udałam się w miejsce, w którym ów jegomość przyjmuje. Objuczona siatami, niczym wielbłąd i wózkiem z Mamelkiem, z trudem dostałam się do środka przez dość wąskie drzwi. Lokal taki z tradycjami (no może nie z dziada pradziada, ale z ojca na syna na pewno:). Podałam panu obydwa buty, spytałam o cenę i ile będzie trwała naprawa. Usłyszałam, że godzinę i 8 funtów. Otrzymałam tyciusi paragonik z numerkiem i udałam się na dalsze zakupy. Po godzinie byłam już szczęśliwą posiadaczką nowych zelówek:))

Szczęśliwa byłam tylko do następnego dnia, bo okazało się, że coś się jeden obcas zapada:( A że akurat miałam te buty na nogach, to musiałam działać szybko. W głowie szykowałam przemowę, jak tu się panu przypomnieć (bo przecież nie sądzisz Drogi Czytelniku, że nadal byłam w posiadaniu tego tyciusiego paragoniku:) a kolejny raz to ja już płacić nie chciałam! Miałam na szczęście tę samą zieloniuchną jak soczysta trawa kurtkę (a uwierzcie, rzuca się w oczy wśród morza czarnych, burych i ewentualnie czerwonych) i chciałam wspomnieć o Mamelku. Z takim nastawieniem udałam się lekuchno chwiejnym (ze względu na problemy obcasowe) krokiem do wyżej wymienionego punktu usług szewskich i dorabiania wszelkiej maści kluczy.
Znów z trudem próbowałam sforsować drzwi, ale tym razem pospieszył mi z pomocą pan szewc... Niestety INNY PAN SZEWC. W kieszeń więc mogłam wsadzić swoją przemowę, w której miałam się przypomnieć. Moja mina mówiła jednak wszystko.
Zaczęłam przebąkiwać, że byłam tu ostatnio, ale był tu ktoś inny. Okazało się, że ktoś inny, to był syn pana, z którym mi przyszło obecnie porozmawiać, więc kłopotów miało nie być:)
Z gracją podniosłam nogę z ciżemką by zaprezentować panu wadliwy obcas. Pan lekko wzburzony, zaczął zapewniać mnie, że nie mam się martwić o koszty naprawy, bo on to załatwi. Sprostowałam, że martwię to ja się głównie tym, że nie mam innych butów na zmianę a muszę iść zrobić zakupy:) Pan prosił bym na chwilę usiadła, kapnął jakimś klejem i dodał kolejną zszywkę. Powiedział, że powinno być ok, ale gdyby nie, to mam je ZA DARMO przynieść kolejny raz. Podziękowałam. Spytał skąd jestem - dorzucił więc polskie "jak się masz" ? Pożegnaliśmy się w błogiej atmosferze.
Niestety sielanka nie trwała zbyt długo, bo but znów szlag trafił. Zapakowałam tego nieboraka w siatkę i udałam się w dobrze znanym kierunku:)) Starszy pan przywitał mnie z szarmanckim uśmiechem, spytał czy wybieram się na zakupy, bo on wówczas zająłby się tym butem. Przytaknęłam i podążyłam do sklepu.
Nie przeczuwając niczego złego po udanych zakupach poszłam odebrać swojego fanta:)) I tu nastąpiło zdziwienie. Dlaczego spytasz Drogi Czytelniku? Oto fotka wyjaśniająca dla Ciebie:))

Mnie, przyznam szczerze, przytkało po całości. Zdołałam tylko wydukać "dlaczego?" A pan tłumaczył, że musiał wymienić cały obcas a że był on brązowy, to on - w związku z tym, że nie posiadał na stanie takiego, użył brązowego spray`u:))) I przecież mogę to sobie zapastować a jak chcę, to on mi może w drugim bucie też tak zrobić:))

I dla porównania - szewska fantazja kontra zwyczajna wymiana zelówki;)

***
To tyle na dziś:)) Nie odrywam Was już od codziennych obowiązków i przedświątecznej krzątaniny:))

Miłego dnia! Pa:)
Ps. strzeżcie się szewców z fantazją:))