Baba laka laka loczki i przedszkole

Hej, hej:))
Znów grono osób obserwujących "Mamelkowo" poszerzyło się:))) Cieszę się bardzo i witam serdecznie:))

"Halo, Baba laka laka loczki" - to ostatni "tekst" Martusi. Bardzo mi się podoba jak ona to mówi. Nie wiem o co chodzi, ale fajnie brzmi:))
Młoda jest z grudnia a co za tym idzie - przedszkole może zacząć dopiero od stycznia (nie pytajcie sama nie wiem kto to wymyślił:)) Do tej pory żyliśmy w błogim przeświadczeniu, że skoro zapisaliśmy ją DWA lata temu, to po prostu z nadejściem stycznia pójdzie do przedszkola i tyle. Otóż NIE jest to takie proste i oczywiste. Na szczęście całkiem przypadkowo zapisaliśmy ją w trzech różnych placówkach. Na szczęście, bo teraz okazuje się, że NIE ma miejsc. W dwóch pierwszych nam podziękowali i dopiero w trzecim powiedzieli, że nie ma problemu, bo mają miejsce. Dodam, że w Anglii przedszkole dla trzylatków jest BEZPŁATNE (trzy godziny dziennie). Chyba, że ktoś chce zostawiać dziecko na dłużej, to musi już płacić. W tym przedszkolu gdzie mają miejsce jest trochę inaczej. Oferują nam tylko dwa dni, ale za to po pięć i pół godziny.
Poszliśmy zapisać Martusię do przedszkola. Trochę to trwało (chyba dobre pół godziny czy nawet dłużej). Całość rozgrywała się w niewielkiej recepcji o wymiarach niemalże  blokowej łazienki. Maluchy w tym czasie zdążyły:

•  a) powyciągać książeczki, które były wyłożone dla "przychodzących/oczekujących na coś" dzieci,
• b) pobawić się tymi książeczkami i je "trochę" poprzemieszczać,
• c) Mamelek usilnie dobierał się do karteczek, które pozostawiono (nie wiedzieć czemu na widoku!!!) z informacjami dla rodziców,
• d) trochę się poprzewracać,
• e) trochę się "po podnosić"
• f) i gwóźdź wizyty - Martusia weszła na parapet , który był praktycznie niewiele wyżej od podłogi (baaardzo niski parter) i zawinęła się w pionowe rolety okienne:))

Na to pani z lekkim wyrazem paniki na twarzy, ale nadal dzielnie z firmowym uśmiechem delikatnie poprosiła czy Martusia może zejść z okna. Myślę, że kto jak kto, ale ta pani już nie może się doczekać stycznia i tego, żeby moja córcia dołączyła do grupy przedszkolaków:))))))


Mimo, że chwilkę mnie nie było, to nie leniuchowałam:

Na Waszych blogach bardzo podobały mi się takie dekoracyjne klatki. Pojawiło się ich też całkiem sporo w sprzedaży. Ceny też różne, różniste. Chciałam taką większą z motylkami, ale ostatecznie przekonała mnie cena:))) Kolor tylko niezbyt pasujący do czegokolwiek w dużym pokoju, więc potraktowałam ją białą farbą:)

Karteczka dla Olusia. Wiem, że już dotarła, więc mogę pokazać:)

Ciacho. Specjalnie dla Anstahe (anstahe.blogspot.com  zajrzyjcie - cudowności!!!) podaję przepis, który znalazłam na stronie www.wielkiezarcie.com ale niestety nie pamiętam kto je podał za co z góry przepraszam i absolutnie nie przypisuję sobie jego autorstwa:)

składniki:

• kostka margaryny
• 6 łyżek mleka
• 1 i pół szklanki cukru
• 5 jajek
• 1 i pół łyżeczki proszku do pieczenia
• 2 i pół szklanki mąki

Margarynę, mleko i cukier zagotować/rozpuścić, zestawić i ostudzić. Do letniej masy wbić pięć żółtek, dodać mąkę i proszek do pieczenia. Z białek (w osobnym naczyniu) ubić pianę i na końcu dodać do ciasta. Wymieszać i wlać do formy. Następnie ułożyć na wierzchu owoce (ja dałam śliwki).
Piec około 55 minut w temperaturze 180 stopni (ja piekę z termoobiegiem). Przed wyjęciem jeszcze sprawdzić patyczkiem czy się przepiekło. Jak przestygnie, posypać cukrem pudrem.

Smacznego:))) Mała uwaga - ciasto znika w zatrważającym tempie:)))

 

To tyle na dziś. Pa:))