Gdzie ta wiosna?!?!? Czyli Bydgoszcz część II :)

Witajcie:)
Zgodnie z zapowiedzią druga część naszego urlopu w PL:)

***
Nie wszyscy wiedzą, że w Bydgoszczy jest jedyne na świecie Muzeum Mydła i Historii Brudu. W końcu udało mi się tam trafić.

W ramach biletu - zwiedziłam maleńkie muzeum i uczestniczyłam w warsztatach robienia mydła:) Po wysłuchaniu wszystkich "brudnych i mydlanych" ciekawostek czekało już na mnie gotowe i zapakowane dzieło:)

***
Leśny Park Kultury i Wypoczynku Myślęcinek w Bydgoszczy od trzech lat zachęca zwiedzających kolejną atrakcją czyli pawilonem TERRARIUM i AKWARIUM.

Można tam obejrzeć niesamowite płazy, gady, motyle i ryby. Krokodyl na poniższym zdjęciu leżał tak bez najmniejszego drgnięcia aż myślałam, że to atrapa;)))

Najbardziej podobały mi się małe kolorowe egzotyczne żabki:) Cudne!

Z pawilonu (w ramach tego samego biletu) bezpośrednio można przejść do ogrodu zoologicznego. Mimo, że widać już w nim upływ czasu (mój równolatek:*) to mam do niego ogromny sentyment. Zwierzęta ładne, zadbane tylko niektórym klatkom przydało by się malowanie;))

Mimo mocno średniej pogody Maluchy miały tam wielką frajdę a o to w tym wszystkim przecież chodzi:)

***
Po drodze do ZOO mijaliśmy domek do góry nogami. Sezon turystyczny jeszcze nie rozpoczęty, więc tam nie weszliśmy:)

***
Lubię tę moją Bydgoszcz i cieszy mnie jak ona z roku na rok robi się coraz bardziej atrakcyjna. Serdecznie Was do niej zapraszam!!! Na pewno każdy znajdzie tu coś dla siebie:)

Udało mi się znaleźć blog TU, gdzie można poczytać o historii mojego rodzinnego miasta o jego gwarze i legendach. Jak ktoś lubi takie klimaty, to warto zajrzeć.

Miłego dnia:) Pa:)
ps. A Wy jak - związani Jesteście ze swoim miejscem rodzinnym? Co można tam fajnego zwiedzić/zobaczyć? Napiszcie, chętnie o tym poczytam:)

Bydgoszcz część I :)

Witajcie:)
Dwa tygodnie w PL. Dwa tygodnie zimna:) Tak nas przywitała ojczyzna. A tu, w UK wiosna pełną gębą. To się nazywa IRONIA LOSU;)))

Dziś różne różności bez chronologii.

Wybraliśmy się do PAPUGARNI w Bydgoszczy. Podobno największej w Europie. Po wyjściu MąŻ stwierdził, że liczyli to zapewne z powierzchnią parkingu;)))

Ptaki niesamowite, choć całą PAPUGARNIĘ wyobrażałam sobie nieco inaczej. Sądziłam, że będziemy przedzierać się wśród dzikiej roślinności i w gąszczu traw;))) Papugi sprawiały wrażenie ciut wymęczonych i przejedzonych.

Wiedziałam, że ptaki są w stanie wyciągnąć kolczyki lub zerwać łańcuszki - przezornie nie zabrałam biżuterii. Ale w życiu nie wpadłabym na to, że te opierzone bestie będą mi się dobierały do mojej ulubionej bluzy z dżetami:))))

Przed wejściem pani w kasie instruowała nas, że gdyby papuga na nas usiadła a my nie życzylibyśmy sobie tego, to wystarczy kucnąć i energicznie wstać. Sprawdzone - nie działa:)))

***
Powstały także dwa wianki, które zdążyłam udziergać na kilka dni przed wylotem.

***
A co do dziergania...
Niejednokrotnie pisałam/mówiłam, że moim marzeniem jest nauka szydełkowania. Wszystko było gotowe - Moja Kochana Mamcia w roli nauczyciela, szydełka i piękne włóczki. I co? I nic!!!! Porażka na całej linii!!! Jestem "nienauczalna" w tej materii:)))
Przygarnęłam kwiatuszki, które wydziergała dla mnie Mamcia. Moich kwiatuszków brak:)

Tym bardziej pozdrawiam wszystkie wspaniałe blogerki i nieblogerki, które bezproblemowo władają szydełkiem;) SZACUNECZEK!!!!

***
Działo się dużo, więc informacje postanowiłam dawkować:))
Ściskam mocno.

Pa, pa:) Miłego dnia:)

WONSZ i wszystko jasne:)

Dzień dobry:)
Marcel - w przeciwieństwie do Siostry nie lubi się przebierać w stroje różnych postaci. Gdy w jego przedszkolu był Międzynarodowy Dzień Książki przebrałam go w gotowy strój policjanta. Nie wysilałam się, bo nie miałam też pewności czy synek zechce to założyć.

Stał już w gotowym stroju i mówi:
- Policjantem, yyy a ja wolałbym być WONSZEM!
- Wonszem będziesz za rok, teraz będziesz policjantem - odpaliłam.

***
Dlatego też, gdy koleżanka z pracy powiedziała nam, że w kolejnym half termie (czyli teraz) będzie u nas wystawa węży, to wiedziałam, że musimy na nią się wybrać:)

Do każdego węża czy innego zwierzaka podchodził z taką radością jakby się witał z kimś bliskim:))

Pająki na szczęście nie były do głaskania tylko do oglądania:)

Każdy dostępny wąż, lądował w małych rączkach a później na jego szyi. Zero lęku! Marta już z większą rezerwą podchodziła do tych zwierzątek.

Tym śliskim akcentem kończę mój dzisiejszy post:)
Miłego dnia:) Pa:)

Takie tam HEHESZKI:))

Witajcie:)
Zaparzam kawkę, nakładam ciasto, aranżuję fotki. Cykam. Cykam kilka ujęć, by móc wybrać to najlepsze. Kończę.  Mamelek, który przygląda się temu co robię mówi:
- Teraz już możesz zjeść Mamusiu!

***
Mamelek ciągle przynosi naklejki z przedszkola za sprzątanie. Mówię do niego:
- Ciekawe, że w domu to Ty nie chcesz sprzątać.
- Bo mi nie dajesz naklejek!
- Jak chcesz, to mogę Ci dawać, żebyś sprzątał.
- Jak to? Przecież nie jesteś panią nauczycielką.
- Z zawodu jestem - odpalam.
- Co? Jesteś ZAWODNĄ nauczycielką?

***
Brat przez przypadek podejrzał jak siostra zmienia bluzkę i zdziwiony woła:
- Mamo, widziałaś???! Marta ma DWA PĘPKI!!!

***
Jesteśmy u mojej przyjaciółki, która ma dwóch synków. Dzieci się fajnie bawią na górze. W pewnym momencie Marcelek przychodzi smutny. Pytam co się stało.
- Nie mam piłeczki...
- Idź na górę tam pod biurkiem D. jest kosz z zabawkami. Tam są też piłki, weź sobie - mówi do Mamelka ciocia.
- Dobrze! - uśmiecha się Marcelek i jest już prawie na schodach. Nagle gwałtownie zawraca.
- Ciocia a co to właściwie  jest ten BIUREK??!

***
Wybrałam się autobusem do pobliskiej miejscowości. Nadszedł czas powrotu. Przychodzę na dworzec autobusowy (nowy, na którym jestem pierwszy raz). Szukam odpowiedniego wyjścia i ustawiam się w kolejkę (jestem trzecia dzięki temu wszystko dobrze widzę). Podjeżdża autobus, wysiadają z niego pasażerowie, wysiada również kierowca wraz z kasetką na pieniądze. Domyślam się, że zaraz przyjdzie jego zmiennik. Dobrze się domyślam. Przychodzi i szybko zamyka za sobą drzwi nie wpuszczając do środka nikogo. Bierze butelkę czegoś tam i mocno spryskuje kabinę kierowcy, po czym szybko opuszcza autobus zatrzaskując ponownie przed nami drzwi. Idzie gdzieś. Wygląda jakby przeprowadzał właśnie jakąś dezynfekcję. Po chwili wraca z gazetą pod pachą i ze swoją kasetką. Pomyślałam, że pewnie będzie czytał podczas dłuższych postojów. Znów wślizgnął się do autobusu. Rozkłada gazetę... i jedną jej część przykleja taśmą klejącą na oparcie a drugą na siedzenie. Sadowi się wygodnie i zaczyna wpuszczać pasażerów...
Wsiadamy i czujemy mocny męski dezodorant w mega stężeniu z kabiny kierowcy. Nie byłabym sobą gdybym się nie odezwała:
- Co, nie lubi pan swojego kolegi?

***
Myję Marcie włosy. Ulegam jej prośbie i po wysuszeniu pozwalam jej zasnąć w rozpuszczonych.
Środek nocy. Nagle otwierają się drzwi i widzę małą postać córci.
- Mogę z Tobą spać?
- To wskakuj - mówię niemalże przez sen odchylając kołdrę. Jestem ciut zdziwiona, bo Marcie od dawna nie zdarza się przychodzić do nas do sypialni.
Dziecko tuli się do mnie i odkrywa po chwili, bo robi się za gorąco. Ja nie mogę zasnąć, bo mi z kolei jest za zimno. Męczę się, męczę a po chwili jednak słyszę jak córcia zasypia. Biorę ją na ręce i zanoszę do pokoju. Już mam ją odłożyć, gdy słyszę, że z jej łóżka dobiega delikatne pochrapywanie. "Pewnie Mamelek przyszedł w nocy do siostry" - pomyślałam i postanowiłam odłożyć ją do wolnego łóżka synka. "Dlatego też pewnie do nas przyszła" - przemknęło mi przez myśl i poszłam spać.

Rano budzę się i mówię do MęŻa:
- Ciekawe, że Marta do nas w nocy przyszła.
- Marta? - dziwi się. - Przecież to był Mamelek!

I wyobraźcie sobie, że ja Matka-Polka w nocy byłam tak zakręcona, że nie byłam w stanie odróżnić moich dzieci. Córki - w mega długich rozpuszczonych włosach od syna - który jest ciut niższy i ma krótkie włosy:)))

***
Tyle u nas:) Trzymajcie się cieplutko. Pa:)