Mamelkowe nowości:)

Witajcie:)

Kolejna część opowieści:) reszta dla przypomnienia TU

Hubert stał przy inkubatorze ze łzami w oczach. Dziś po raz pierwszy będzie mógł wziąć tę małą kruszynę na ręce. Wzruszenie odebrało mu głos. Żaneta była tuż za nim i lekko oparła głowę o jego ramię.
- To co? Gotowy na nową misję? - spytała cicho.

***
Pani Róża krzątała się radośnie po pokojach. Szykowała dom na przyjęcie długo oczekiwanego członka rodziny. Ustaliły z Żanetą, że pierwsze kilka dni po wyjściu ze szpitala będą u niej. Wiedziała jak słaba jest córka po wyczerpującym porodzie a i Agatce potrzebna była dodatkowa troska. Pękało jej serce gdy patrzyła jak wnuczka przeżywa tę trudną sytuację. Pan Zbyszek dzielnie asystował ukochanej mimo, że gips mocno mu to zadanie utrudniał.

***
Proboszcz Pszczółka nadal był częstym gościem w szpitalu. Nie miał serca zostawiać tak chłopaka samego, mimo że ten nie był zbyt rozmowny. Zastanawiał się nawet czasami czy się nie naprzykrza... Ale dobrze wiedział, że odwiedzał go tylko dziadek i nikt inny. Tym bardziej zdziwiła go ostatnia prośba chorego.
- Proszę księdza - zaczął gdy ten szykował się już do wyjścia.
- Słucham?
- Czy mógłbym się wyspowiadać?

***
Teresa odebrała wyniki biopsji. Drżącą ręką uchyliła kopertę i zajrzała do środka. Odetchnęła z ulgą. Na szczęście wszystko było w porządku. To tylko niegroźne zmiany mastopatyczne. Poczuła się tak, jakby otrzymała nową szansę. Znów wszystko wróci do normy. Będzie mogła ze spokojem układać piękne wiązanki i pielęgnować ogród. Z tyłu głowy zostało jednak ostrzeżenie. Musi na siebie uważać i bardziej dbać o zdrowie.
Złapała za telefon i zadzwoniła do męża. Odezwała się poczta głosowa.
"Pewnie jest na obchodzie" - przemknęło jej przez myśl.

***
Ksiądz odwrócił się i powiedział:
- Chciałbyś to zrobić teraz? Jest już dość późno, może wolisz jutro?
- Chciałbym teraz. Dużo o tym myślałem ostatnio...
- Oczywiście - powiedział proboszcz i przysunął krzesło do łóżka.
- Tylko... Ja chyba nie pamiętam jak zacząć.. Dawno tego nie robiłem. Bardzo dawno...
- Mamy czas...

***
Tadeusz oddzwonił do żony zaraz po obchodzie.
- Co tam kochanie?
- Dobre wieści. To nie rak!!!
- Wiem już, udało mi się namówić miłe panie, by w drodze wyjątku pokazały mi wyniki najpierw...
- To chyba naruszenie przepisów - zaczęła się droczyć.
- Dla pana doktora zrobiono wyjątek.
- Kochanie, chciałam Ci jeszcze coś powiedzieć - zaczęła Teresa.
- Tak?
- Gdy czekałam na biopsję poznałam Nataszę...
- Tak...
- Ma wznowę... I jest wolontariuszką w hospicjum... Umówiłyśmy się na wtorek. Potrzebują wsparcia... Każda para rąk się liczy...
- A to nie będzie dla Ciebie zbyt trudne?
- Ja dostałam szansę, mam czym się dzielić.

***
Hubert przytrzymał Żanecie drzwi by ta mogła swobodnie wejść z maleństwem do środka. Od progu widać było wielki napis - "WITAJ NA ŚWIECIE JASIU" oraz mnóstwo błękitnych balonów.
- Ale nam napędziłeś strachu wnuku - powiedział z uśmiechem pan Zbyszek - Kto to się tak przed czasem pchał na ten świat?
- Moja krew - rzucił z dumą świeżo upieczony tato. - Urodziłem się dokładnie tak samo wcześnie jak mój syn!

***
Miłego. Przesyłam uściski i mam nadzieję, że czekaliście na kolejny odcinek;)))