Bal i "miszczu" :)

Witajcie:)
Zacznę od tego, że już od miesiąca szykowaliśmy się na BAL dla dzieci. MąŻ miał tego dnia grać na imprezie karnawałowej, więc wstępnie rozmawiałam z koleżanką, żeby poszła ze mną ogarnąć Maluchy:) Okazało się, że z grania nic nie wyszło, więc ustaliliśmy, że wyjdziemy rodzinnie. Martusia bardzo chciała być księżniczką, to nawet nie wymyślałam nic innego. Dla Mamelka miałam strój policjanta (no zachwycony nie był, ale dzień przed - dał się namówić na próbne przymiarki i nawet chwilę wytrzymał:)
Rozmowy z Martusią o balu trwały już od tygodnia. Modliłam się w duchu, żeby tylko choróbsko nas nie rozłożyło.
I wczoraj był ten wielki dzień. Dzień BALU. Martusia cała przejęta stroiła się w piękną sukienkę, nawet bez problemu się dała uczesać. Mamelek płacząc ubierał bluzę policjanta.
Nie myśl Drogi Czytelniku, że jestem wyrodną Matką, która unieszczęśliwia syna na siłę. O nie! Jestem tylko Matką, która doskonale pamięta bal z przed dwóch lat (tak, tak - wybrałam się tam SAMA z dwuletnią Martusią i czteromiesięcznym Mamelkiem - dobrze, że pomogli mi znajomi, bo z Mamelkiem na ręku nie byłam w stanie nadążyć za przemieszczającą się z prędkością światła córcią:))) Martę przebrałam wówczas za kotka. Też mocno nie chciała założyć tego stroju a później była przeszczęśliwa:))
Wracając do tegorocznego balu - byliśmy tam AŻ 10 minut (słownie: dziesięć)!!! Mamelek jak zobaczył to zbiorowisko dzieci + rodziców i ciemną salę (kto wymyśla ciemne sale dla dzieci?!?!) to cały czas płakał i nie dało się nic zrobić.
Martusia weszła tylko na chwilkę i ... też powiedziała, że chce już wracać do domu. Tyle było z balu:)))
***
Rano wyszło szydło z worka - Mamelka rozłożyła temperatura. Nigdzie dzisiaj nie wyszliśmy, choć mieliśmy zaplanowaną wizytę u znajomych.

Za to na wieczór wzięłam się w końcu za skrócenie zasłon z pokoju Maluchów. Zabierałam się do tego od jakiegoś czasu i coś się zebrać nie mogłam. Trzeba było skrócić, bo zasłaniały cały kaloryfer a co za tym idzie - zasłaniały źródło ciepła.
Dlaczego nie mogłam się za to zabrać wcześniej? Otóż mój Drogi Czytelniku - ja tak bardzo nie lubię niczego odmierzać, przymierzać i kombinować. Gdyby to była tylko jedna zasłona - to luz, bo by nie było porównania a tak - trzeba się było bardziej przyłożyć:))
I uwaga co zrobiłam ja - Mama "Miszczu" Gosia:)))

Z namaszczeniem i wielkim pietyzmem - przy użyciu nowej kredy do materiału i nowej miarki - odliczyłam i zaznaczyłam, gdzie należy wyciąć. I wycięłam. Osobno górę ze sznureczkami i osobno dół. Następnie misternie przypięłam szpilkami. I zszyłam. Z równie wielkim namaszczeniem.
Dumna i blada oglądam swe dzieło a tam - uwaga, uwaga - nie dość, że przyszyłam materiał odwrotnie - czyli zszyciem na prawej stronie (to jeszcze nic - oddychaj Drogi Czytelniku, oddychaj:) to jeszcze przyszyłam z powrotem to co przed momentem z takim trudem obcinałam:))) Po prostu padłam!!! Miszczu jak nic:))

To już fotki (robione mocno wieczorową porą z włączonym światłem tylko w przedpokoju)  - prawidłowo zszytych zasłonek:)) Wypranych i wyprasowanych.

Jeden zielony pasek zdaje się być ciut nad drugim - ale to już nie moja wina - taką lipę odwaliła IKEA:)))

***
Witam kolejnych obserwatorów:))) Cieszę się także niezmiernie z ilości komentarzy. Dziękuję, że tu zaglądacie i piszecie do mnie:)))

***

Miłej nocy. Tak, tak - pora na sen:)) Pa!

ps. Na blogu u Edyty jest mała prośba TU. Córeczka jej znajomej - trzyletnia Alicja zachorowała na raka... Edytka postanowiła zorganizować kiermasz z kartkami - gdyby ktoś mógł wysłać "kartkowe przydasie" do Edytki - a ona wraz z uczniami przygotuje prace. Wszystkie szczegóły na jej blogu. Z góry DZIĘKUJĘ!!!