O nózi, oknie i niespodziance:)

Witajcie:)
Mam dziś dla Was fotkę, która powstała podczas ostatnich "remontowych rewolucji":) Kierownikiem wszystkich prac remontowo-budowlanych był wuja M. Oprócz batalii głównej z murowaną szopką, wuja zajął się też innymi sprawami. M.in. zamontował nam składaną drabinę na strych. Później okazało się, że dotychczasowy "właz" niestety nie pasuje a świeżo zakupiony okazał się do bani. Wuja dzielnie zabrał się do roboty i sam udziergał idealny. Przy pracach na strychu potrzebował pomocy, której ochoczo udzielił mu mój MąŻ. Niestety nóżka się mu omsknęła i...

wpadł ową nózią do pokoju Maluchów:))) Na szczęście obyło się bez uszczerbku na zdrowiu li i jedynie z podniesionym ciśnieniem. Wuja wszystko ładnie załatał ku ogólnemu niezadowoleniu Maluchów, którym ów widok bardzo przypadł do gustu:))

***
Po złapaniu oddechu po całym tym remontowo-gościnnym zamieszaniu doszłam do siebie i zabrałam się za czyszczenie kuchni. Na okna już nie mogłam patrzeć, bo były przysypane ceglasto-drewnianym pyłem. Złapałam więc za płyn do szyb i wyszłam do ogrodu by je umyć. Musiałam przymknąć patio, bo stały tam wszelakiej maści narzędzia budowlane z piłami elektrycznymi na czele a Marcelek czyhał tuż obok. Zajęło mi to raptem chwilkę i szczęśliwa wracam do domu. A dokładniej - PRÓBUJĘ wrócić, bo okazało się, że mój synuś mnie ZAMKNĄŁ. I nie myśl Drogi Czytelniku, że tylko na "patent", o nie! On przekręcił nawet kluczyk!!! I o ile patent umiał odkręcić, tak już z kluczem sobie nie poradził. Godzina była 11.30 o 13.30 powinnam wyjeżdżać do pracy. Myślę, co tu robić? Na górze śpi po nocce MąŻ, ale ma w uszach zatyczki i raczej mnie nie usłyszy... Po chwili przypominam sobie, że na szczęście PIERWSZY RAZ nie zamknęłam drzwi do szopki, podczas robienia prania:))) A robię to, uwierzcie, zawsze odruchowo. I cudem udało mi się nie włamać do własnego domu:)))

***
Dzisiaj spotkałam znajomych, którzy mieszkają w naszym poprzednim domu. Powiedzieli, że mają dla mnie jakiś list z PL z jakieś instytucji. Zachodziłam w głowę, cóż to może być? Znajomy nosił mi ten list przez prawie 2 tygodnie do pracy, ale jakoś się mijaliśmy. Odebrałam korespondencję i... wzruszyłam się niesamowicie!!!

Pisałam Wam o nietypowym candy TU. Jedno dotyczyło mieszkańców Niegowa. Wyobraźcie sobie, że ten "list z instytucji" to był prezent z Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci w Niegowie!!! Dostałam ciepły list i kalendarz na 2016 rok z uśmiechniętymi buziami Niegowian:))) Łzy same napłynęły do oczu!!!

fragment listu...

Moi Drodzy - ja już swoją nagrodę otrzymałam!!!! Dziękuję Wam Niegowianie z całego serca. Paczuszka dla Was już powolutku się szykuje. Ja przytulam do serca trzech braci - Zbyszka, Tadeusza i Staszka z Rodzinki nr VI.

***
Ściskam Was mocno życząc miłego dnia, pa:)