Spektakl o lekarzach w II aktach:)

Witajcie:)
Jako, że temat jest mi niezmierni bliski a od lutego bliższy niż bym chciała:) To znów mam dla Was coś o lekarzach.

Akt I, scena I
Ponad miesiąc, temu do dwóch problemów zdrowotnych doszedł kolejny a że rzecz dotyczy moich oczu, to się nie ukrywam mocno wystraszyłam... Pisałam Wam już, że miałam kiedyś dziurę na siatkówce i musiałam mieć ją laserowaną, bo groziło to odklejeniem siatkówki a co za tym idzie utratą wzroku... Temat nielekki...
W wielkiej panice zadzwoniłam do szpitala by umówić się na wizytę i że sprawa ciężka, to za dwa dni byłam już w rzeczonym szpitalu.

Akt I, scena II
Z duszą na ramieniu czekałam na badania. Młoda, elegancka pani doktor (nazwijmy ją dr X) wnikliwie obejrzała moje oczy, zrobiła USG i jedyne czym mnie pocieszyła, to to, że siatkówka jest NIENARUSZONA (uff) ale po minie widziałam, że dobrze nie jest i za bardzo nie wie jak mi pomóc. Powiedziała, że dla pewności moją siatkówkę obejrzy też jej kolega. Poszłam trzy pokoje dalej do tego kolegi (nazwijmy go dr Turban, bo w takim nakryciu głowy mnie przyjął:) i też potwierdził, że z siatkówką jest ok.
Asekuracyjnie dr X powiedziała, że moje objawy powinny minąć w ciągu miesiąca a jak nie miną, to i tak wyznaczą mi kolejną wizytę w szpitalu. Pomyślałam - "ok. tylko ty kobieto i tak nie wiesz jak mi pomóc, bo widzę tę panikę w oczach".

Akt II, scena I
Dwa dni później dostałam skierowanie do szpitala (na za miesiąc). Krótko przed wyznaczonym terminem MąŻ oświecił mnie, że tym razem czeka mnie wizyta w SZPITALU OKULISTYCZNYM na co ja kompletnie nie zwróciłam uwagi. Skierowanie jak skierowanie - było takie samo, tylko adres inny:) Uradowana dzwonię do kogoś, kto musiał wysłuchiwać mojego "marmolenia" odnośnie moich oczu  i mówię - "super, tym razem mam wizytę u SPECJALISTY, wow".

Akt II, scena II
Pełna nadziei (z tymi samymi objawami co miesiąc wcześniej) pojechałam do szpitala. Zupełnie inny klimat, tak jakoś nowocześniej, mało pacjentów. Spokój. Po wstępnych badaniach (takich, które ma każdy z pacjentów - czyli odczytywanie liter z tablicy) i po zakropieniu oczu atropiną czekałam na specjalistę. Oprócz mnie w poczekalni było tylko dwóch pacjentów a nie jak w tamtym szpitalu  - dzikie tłumy. Czekałam. Drzwi do gabinetu otworzyły się a tam - dr Turban - SPECJALISTA:)

KURTYNA!


*A w ramach podsumowania przypowiastka (piszę jak pamiętam)

Żyd Icek, przygnieciony życiem i toną zmartwień przychodzi do swojego przewodnika duchowego.
- Rabbi, jest mi źle. Mam tylko jeden pokój, ośmioro dzieci, żonę i jeszcze mieszka z nami teściowa... Już nie daję rady, ratuj.
Rabbi podumał chwilę i powiedział:
- Kup sobie kozę, niech zamieszka z wami.
- Kozę?? - spytał szczerze zdziwiony Icek. - Ale po co nam koza?
- Zrób jak mówię - uciął dyskusję Rabbi.
Icek poszedł na targ, kupił kozę i zabrał ją do domu.
Po tygodniu przybiegł do swojego nauczyciela ze łzami w oczach.
- Ratuj, koza żre wszystko, śmierdzi od niej w całej chacie, duszno jest, dzieci się jej boją.
- Sprzedaj kozę - poradził Rabbi.
Icek bez dyskusji spełnił polecenie Rabbiego i po dwóch dniach przybiega do niego z nieskrywaną radością.
- Rabbi, jesteś wielki - jakie życie jest cudowne bez tej kozy!!!


Mniej więcej tak to było:) W życiu Icka wszystko pozostało bez zmian - ten sam pokój, te same dzieci i teściowa. A jednak był szczęśliwy jak nigdy przedtem.

A że ja kurna nie doceniałam jak kozy nie było:)))

Miłego dnia:) pa:)